Wiadomości OZE Jak dobrać odpowiednią powierzchnię kolektorów? Część II 31 lipca 2015 Wiadomości OZE Jak dobrać odpowiednią powierzchnię kolektorów? Część II 31 lipca 2015 Przeczytaj także Ekologia Gdzie pływa najwięcej śmieci? Oto najbardziej zanieczyszczone wody świata Eksperci z Międzynarodowego Instytutu Stosowanej Analizy Systemów (IIASA) postanowili sprawdzić, które lądowe zbiorniki i cieki wodne są najbardziej zanieczyszczone odpadami pochodzenia ludzkiego. Wyniki badania nie tylko wskazały obszary z największym poziomem śmieci w wodzie, ale także ujawniły problemy w dotychczas stosowanych rozwiązaniach. OZE Przymusowe wyłączenia instalacji OZE – jak szkodzą transformacji energetycznej? [RAPORT] Dramatyczne nasilanie zjawiska wyłączeń instalacji fotowoltaicznych może stanowić zagrożenie zarówno dla bezpieczeństwa energetycznego Polski, jak i stabilności inwestycji w OZE. Jak zauważa w swoim najnowszym raporcie Polskie Stowarzyszenie Fotowoltaiki, zjawisko to dotyczy nie tylko nowych, ale również działających już inwestycji. W poprzedniej części zostały przedstawione wyliczenia energii niezbędnej do podgrzania ilości wody wynikającej z dziennego zapotrzebowania, straty ciepła oraz solarny zysk energetyczny. Dziś przedstawimy dalszy tok obliczeń pozwalający na dobranie odpowiedniej powierzchni absorbera w kolektorze słonecznym. Reklama Możemy przejść do wyliczenia wielkości pola kolektorowego niezbędnego dla omawianych warunków. Wymaganą całkowitą powierzchnię pola kolektorowego AK wyznacza się na podstawie spodziewanego rocznego słonecznego zysku QSOL, średniorocznego współczynnika sprawności instalacji η oraz ilości promieniowania EK. AK=QSOL/(EK*ηAnl ) [m^2] Aby ją obliczyć musimy uwzględnić: 1). Nasłonecznienie W sieci dostępne są mapy Polski ukazujące wielkość nasłonecznienia na metr kwadratowy powierzchni. My przyjęliśmy, że wynosi ono 1150 kWh/m2. 2). Nachylenie i orientację kolektorówIlość padającej energii słonecznej zależy od kąta nachylenia kolektora β i jego orientacji γ na powierzchni dachu. Ponadto powierzchnia kolektora powinna być zorientowana w kierunku południowym i tak nachylona, by promienie słoneczne padały możliwie pionowo na powierzchnię kolektora. Dla Polski wartości kąta nachylenia wahają się nieznacznie wokół wartości ϕ = 50°. W omawianym przypadku przyjęto β=30 oraz orientację SW/NE. 3). Współczynnik korelacji odbioru promieniowania na 1 m2 kolektora EK EK=E*f(β,γ ) [kWh/m^2 ], gdzie: E – roczne promieniowanie na powierzchnię horyzontalną f(β,γ) – współczynnik korekcji zależny od orientacji i kąta nachylenia kolektora (tabele z wartościami współczynników dostępne są w sieci) EK=1150*1,1=1265 [kWh/m^2 ] 4). Dobór kolektora Należy się zastanowić, które rozwiązanie wybrać. W tym celu odsyłamy do artykułu o dostępnych rodzajach tych urządzeń. W omawianym przypadku dobrane zostały próżniowe kolektory słoneczne firmy Hewalex. Ich charakterystyka jest następująca: Długość: 2130 mm Szerokość: 856 mm Wysokość: 116 mm Powierzchnia brutto kolektora: 1,823 m2 Powierzchnia czynna (apertury): 1,014 m2 Pojemność cieczowa: 1,8 l Waga: 30 kg Sprawność optyczna: 78 % Współczynnik strat A1: 1,27 W/(m2K) Współczynnik strat A2 zależny od temperatury: 0,0012 W/(m2K2) Gwarancja: 10 lat Jednostkowy strumień przepływu: 60 l/h/m2 5). Współczynnik sprawności kolektora η Wylicza się go ze wzoru: η=η0-k1*(Tm-Tu)/Ek -k2*[(Tm-Tu)^2]/Ek , gdzie: η0; k1; k2 – współczynniki zależne od rodzaju kolektora Tm – temperatura absorbera (60℃) Tu – temperatura otoczenia (20℃) EK – współczynnik korelacji odbioru promieniowania η=78-1,27*(60-20)/1265-0,0012*[(60-20)^2]/1265=77,95 6). Miarodajny współczynnik sprawności η0.05 Wyliczany ze wzoru: η0.05=η0-0.05*k1-2*k2 η0.05=78-0.05*1,27-2*0,0012=77,93 7). Średnioroczny współczynnik sprawności instalacji ηAnl Odczytany z wykresu uwzględniającego miarodajny współczynnik sprawności η0.05 i solarny stopień pokrycia SF: średnioroczny współczynnik sprawności instalacji wynosi 0,52. Wracając do wielkości wymaganego pola kolektorowego, wynosi ona: AK=2200,04/(1265*0,52)= 3,34 [m2] Istotna jest także skorygowana wielkość pola kolektorowego Aerf, która uwzględnia straty ciepła w przewodach rurowych prowadzących z kolektora do zasobnika. Wyznaczając całkowitą powierzchnię absorbera uwzględnić należy straty ciepła w przewodach rurowych pomiędzy kolektorami a zasobnikiem. Orientacyjnie na każde kolejne 10 metrów długości tych przewodów, powierzchnię kolektorów zwiększa się o 8-10 proc. Przypuśćmy, że długość tych przewodów wynosi 20 m, w związku z tym, przyjmując przyrost 10 procentowy, skorygowana wielkość pola kolektorowego wynosi 4 m2. Kolejny krok to ustalenie liczby potrzebnych kolektorów. Robi się to na podstawie wzoru: n=Aerf/A(A ) , gdzie: AA – powierzchnia czynna dobranego kolektora (parametry kolektora) Aerf –skorygowana wielkość pola kolektorowego n=4/1,014=3,95 Z obliczeń wynika, że potrzebne będą 4 kolektory. Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.