Instalacje fotowoltaiczne większej mocy lokalizowane są zazwyczaj na gruncie. W przypadku takiego montażu niezwykle ważny jest odpowiedni dobór miejsca, ze względu na różnice w poziomie nasłonecznienia i występujące zacienienie, ale przede wszystkim na układ sieci, który nie zawsze jest w stanie wyprowadzić planowaną przez nas moc wytwórczą. Kolejnym elementem, na który należy zwrócić uwagę jest klasa bonitacyjna gruntu, na jakim planujemy przedsięwzięcie.

Reklama

Tereny, które powierzchniowo są idealne pod gruntową instalację fotowoltaiczną często okazują się być zaklasyfikowane jako grunty o przeznaczeniu do produkcji rolniczej. Przypadki takie stwarzają konieczność zmiany przeznaczenia gruntu i wyłączenie obszaru z produkcji rolnej. Dla klas bonitacyjnych IV do VI (gleby mało żyzne) zmiana zapisów jest zazwyczaj formalnością, jednak problem stwarzają grunty najwyższej jakości, I-III klasy. Zmiana przeznaczenia takich terenów na cele nierolnicze możliwa jest wyłącznie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i to jedynie za zgodą ministra właściwego do spraw rozwoju wsi. Jeśli sam proces okaże się możliwy, wiąże się on z niezwykle czasochłonnymi czynnościami. Możliwe jest również, że dana gmina nie posiada takiego planu zagospodarowania. Przepisy nie zakazują zmiany przeznaczenia gruntów, dlatego decyzja ministra zależna jest od lokalnych ustaleń.

W dniu 27 sierpnia br. została podpisana ustawa dotycząca zmiany ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Najważniejszym z zapisów jest wprowadzona możliwość odrolnienia gruntów klas I-III o powierzchni do 0,5 ha poza planem zagospodarowania przestrzennego, jeżeli co najmniej połowa powierzchni każdej zwartej części gruntu zawiera się w obszarze zwartej zabudowy oraz jeżeli grunty te znajdują się w odległości nie większej niż 50 m od granicy najbliższej działki budowlanej i drogi publicznej. Wniesiony projekt znosi konieczność zmiany przeznaczenia gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I-III w przypadkach oczywistych, gdy planowana inwestycja prowadzi do uzupełnienia już istniejącej gęstej zabudowy.

Celem ustawy nie jest ułatwienie urbanizacji gruntów rolnych do tej pory niezainwestowanych. Pozostałe przypadki nie stanowią istotnego ograniczenia możliwości rozwoju. Według Państwowego Instytutu Badawczego potrzeby związane z urbanizacją mogą być w całości zaspokojone poprzez  przeznaczenie pod zabudowę najsłabszych gruntów w klasach bonitacyjnych IV-VI. Nowo ustalone przepisy nie wymagają uzyskania zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I-III, jeżeli grunty te spełniają łącznie następujące warunki:

– co najmniej połowa powierzchni każdej zwartej części gruntu zawiera się w obszarze zwartej zabudowy,

– położone są w odległości nie większej niż 50 m od granicy najbliższej działki budowlanej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 782),

– położone są w odległości nie większej niż 50 metrów od drogi publicznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460, 774 i 870),

– ich powierzchnia nie przekracza 0,5 ha, bez względu na to, czy stanowią jedną całość, czy stanowią kilka odrębnych części.

Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.