W niedzielę supertajfun Goni uderzył we wschodnie wybrzeże wyspy Luzon na Filipinach. Ewakuowano ponad milion mieszkańców. To najpotężniejszy tajfun od ostatnich siedmiu lat.

Dantejskie piekło

Prędkość wiatru dochodzi do 250 km/h, potężny Goni sieje spustoszenie na Filipinach, dotarł już do stolicy. Stwierdzono już 17 ofiar śmiertelnych, lotniska odwołały prawie wszystkie loty, wszędzie wiatr, woda i połamane drzewa. Od pamiętnego tajfunu Haiyan minęło już 7 lat. Zginęło wówczas ponad 6 tysięcy osób. Obecna skala huraganu jest porównywana do tego siejącego grozę w 2013 roku. Dlatego masowo ewakuowano wszystkich mieszkańców zagrożonych terenów. Obecnie ich liczba sięga prawie milion. Dzięki temu uniknięto znacznie większej ilości ofiar. Tak duże przemieszczenie ludności nie było łatwe. Na Filipinach szaleje epidemia COVID-19, potwierdzono już 385 tys. zakażeń.

Może być jeszcze gorzej

Cyklony tropikalne często nawiedzają te strony, ale nie zawsze mają tak olbrzymią moc i niosą takie zagrożenie. Tymczasem synoptycy ostrzegają, że to nie koniec katastrof. Zbliżający się tajfun Atsani może być jeszcze potężniejszy. Tymczasem jeszcze w październiku cyklon Molave zabrał życie 22 mieszkańcom. Archipelag Azji Południowo- Wschodniej nawiedza corocznie ponad 20 tajfunów.

Czym jest tajfun?

Nie bez powodu sama nazwa wywodzi się z języka chińskiego i oznacza „wiatr z Tajwanu”. Tajfuny powstają w akwenach Oceanu Indyjskiego i Spokojnego, będąc zagrożeniem dla pobliskich regionów. Szczególnie narażona na ich efekty jest Azja Południowo-Wschodnia.

Tajfun to powstający w niżu barycznym rodzaj cyrkulacji atmosferycznej. Wiatr w obrębie niżu  formuje się w wir i przemieszcza po liniach spiralnych.

Jego cechą charakterystyczną jest poruszanie się zgodnie z ruchem wskazówek zegara oraz to, że w samym środku jego ruchu panuje bezwzględny spokój – nie pada deszcz i nie wieje wiatr.

Najczęściej tajfuny występują jesienią oraz w porze letniej.

Sama siła wiatru i ulewa to nie jedyne zagrożenie, jakie niesie tajfun. Zjawisku temu towarzyszą osuwiska błotne, sztormy, czy lokalne powodzie. Woda płynąca przez ulicę z prędkością zawiera w sobie błoto, kamienie, kawałki gruzu, powyrywane drzewa. Taka siła wiatru powoduje, że samochody podnoszą się z ulic, wyrywane są dachy.

Samo zjawisko występuje naturalnie od wieków, niestety zmiany klimatyczne i globalne ocieplenie wpływają na intensyfikację tego zjawiska pogodowego, a stale podnoszący się poziom wód w wyniku globalnego ocieplenia sprawia, że wybrzeża są coraz bardziej narażone na jego negatywne skutki.

Od 100 lat zgodnie z tradycją cyklony nazywa się imionami ludzkimi, co ułatwia komunikację. Nazwy nadaje National Hurricane Center ze Stanów Zjednoczonych, Central Pacific Hurricane Center w Honolulu, Japan Meteorological Agency i India Meteorological Department.

Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.