Gęsta i funkcjonalna. Nowo opracowana forma składowania wodoru, który do tej pory stanowił duże wyzwanie, może być przełomem w zastosowaniu na większą skalę niskoemisyjnego wodoru w transporcie.

Mamy wodór, ale gdzie go przechować?

Wodór jest powszechnie dostępny na Ziemi, jest zresztą pierwiastkiem najczęściej spotykanym na globie. Zeroemisyjny wodór jest niewątpliwie paliwem przyszłości, a nawet już naszej codzienności. Gaz wykorzystywany w sektorze transportu odmienia wizję wysokoemisyjnego i szkodliwego dla środowiska i zdrowia transportu. 

Zbiorniki na wodór muszą być spore, jeśli chce się wykorzystać ten gaz efektywnie i miałby starczyć na długo. Ale nie zawsze znajdzie się miejsce na jego przechowywanie – szczególnie w przypadku samochodów osobowych. O ile autobus miejski czy tir są w stanie pomieścić zarówno zbiornik z wodorem, jak i same ogniwa, to samochody, a tym bardziej motory i skutery, mają problem ze składowaniem wodoru potrzebnego do zasilenia napędów. Koncept wykorzystania wodoru w skuterach stał się źródłem pomysłu stworzenia magicznej pasty.

Autobusy wodorowe w Polsce

Pasta wodorowa z Niemiec

Powerpaste została opracowana w Instytucie Fraunhofer IFAM w Bremie. Dzięki swojej gęstości może być doskonałym nośnikiem wodoru. Powerpaste, która magazynuje wodór w pokojowej temperaturze i dopiero po zmieszaniu z wodą zmienia swoje właściwości chemiczne, może wyzwalać wodór w pożądanej temperaturze (ok. 250°C). Naukowcy podkreślają, że podczas postoju motocyklu w upalny dzień, użytkowanie wodorowej pasty jest bezpieczne, bo nie przekracza tej temperatury. Pasta nie ma formy płynnej, zatem nie nadaje się do użytkowania takiego, jak w przypadku ropy. Powerpaste można by było umieszczać w odpowiednich dozownikach, przypominających kartridże.

Skondensowana moc

Co ciekawe, sama pasta dostarcza tylko połowę dostępnego wodoru. Reszta “mocy” ma pochodzić z dodanej wody, która rozpoczyna reakcję uwalniania wodoru. Instytut Fraunhofer podaje, że dostępna gęstość energii jest większa niż ta znajdująca się w zbiorniku o ciśnieniu 700 barów w konwencjonalnym systemie wodorowym i dziesięciokrotnie większa niż obecna technologia akumulatorów.

Zeroemisyjny sposób wytwarzania amoniaku. Może zmienić oblicze rolnictwa i gospodarki wodorowej

Pasta jest łatwa do przechowywania. Instytut Fraunhofer buduje pilotażowy zakład produkcyjny, który będzie wytwarzał około czterech ton materiału rocznie. Istnieją również  inne schematy stosowania wodorków w postaci proszku, a także chemicznych nośników wodoru, takich jak kwas mrówkowy i amoniak.

źródło: hackaday.com

Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.