Hulajnoga dla dorosłych – ciąg dlaszy #hulajnogachallenge!

Minęło już kilka dni odkąd zaczęłyśmy nasz #hulajnogachallenge. Nie martwcie się, nie zniechęciłyśmy się i zamierzamy go kontynuować. Dlaczego wybrałyśmy okres 30 dni? Według nas jest to wystarczający czas, żeby przetestować czy hulajnogi dla dorosłych to dobra alternatywa, ale i wyrobić w sobie pewne nawyki. Nie sztuką jest testować coś przez tydzień, a później stwierdzić, że “to nie dla nas”, “to nam się nie podoba”, “nie dajemy rady”. Startujemy z pułapu zwykłego “śmiertelnika”, nie mamy ani wspaniałej kondycji, ani smykałki do sportu, a z hulajnogami ostatni raz miałyśmy do czynienia w dzieciństwie.

Sylwia – hulajnoga dla dorosłych – model Nils Extreme HA230D

Moje wrażenia po tych kilku dniach? Chyba najlepiej opisze to sytuacja z rana – mój telefon się rozładował i budzik nie zadzwonił. Obudziłam się 20 minut później niż zwykle, ale dostałam kuszącą propozycje podwózki samochodem – zrezygnowałam, w biegu wzięłam prysznic i pognałam do pracy na hulajnodze.

A jak z moją techniką i formą? Nauczyłam się zmiany nóg! Nie jest jeszcze perfekcyjnie, ale pierwszego dnia myślałam, że to kompletnie niemożliwe. Dzięki temu śmigam szybciej i mniej się męczę. Mam jeszcze problemy z podjazdem pod górkę, ale myślę, że to kwestia kilku tygodni i poprawy kondycji.

Dla podglądu moje ostatnie statystyki:

Droga do pracy (05.04)

Droga z pracy (04.04)

Joanna – hulajnoga dla dorosłych – model Nils Extreme QD202

W pierwszym dniu wrażeń wspominałam Wam o wyzwaniach podczas drogi do pracy – mowa była m.in. o niezbyt dobrym podłożu, jak rozwalona kostka brukowa, oraz o wiadukcie, gdzie trzeba solidnie napracować się, aby wjechać pod górkę. Z tą górką, to mam niezłą przygodę – rano gotowa jestem ją dosłownie przeklnąć, ale odwracam się za siebie i widzę piękne słońce po wschodzie (przypominam, że jest koło 6:30), ale jak wracam z pracy, to mamy ten odcinek wyłącznie z górki – czyli czuję wiatr we włosach oraz zawrotną prędkość.

Ostatnio aplikacja zwariowała i pokazała mi, że maksymalna prędkość z jaką się poruszałam to aż 47,85 km/h. Niemożliwe? Oczywiście, że niemożliwe! Ale samochody stojące w korkach z satysfakcją mijam, poruszając się zdecydowanie szybciej od nich.

Jak z moją kondycją? W normie – średni czas dojazdu do pracy (około 3,5 km) to 22 – 25 minut, w zależności od tego, co dzieje się po drodze. Muszę nabrać większej wprawy w podmienianiu nóg i wtedy pewnie będę śmigać szybciej.

Ale czy warto śmigać szybciej, skoro po drodze taki uroczy park?

 

#Hulajnogachallenge – dzień pierwszy: zobaczcie wrażenia z pierwszego przejazdu trasy dom-praca tylko na hulajnodze dla dorosłych