Obecnie Lista UNESCO liczy już ponad 1000 obiektów zlokalizowanych na całej kuli ziemskiej, wśród których wyróżnia się zabytki związane z dziedzictwem kulturowym, przyrodniczym lub mieszanym. W pierwszych dniach lipca bieżącego roku Komitet Światowego Dziedzictwa UNESCO obradujący w Manamie, stolicy Bahrajnu, rozszerzył ją o 19 kolejnych obiektów. Sześć z nich znajduje się w Europie.

Reklama

Do Listy została dopisana m.in. katedra Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Naumburgu, jeden z ważniejszych niemieckich zabytków sztuki średniowiecznej. Drugim niemieckim obiektem uznanym za godny upamiętnienia uznano archeologiczny system fortyfikacji w Hedeby i Danevirke, odgrywający znaczną rolę w czasach epoki Wikingów. Na Listę wpisano także Aasivissuit – Nipisat w Danii, zlokalizowany między lodem i morzem teren myśliwski użytkowany przez Eskimosów i słynny z igloo. Obiekty zlokalizowane w Europie uzupełniają także ruiny miasta Medina Azahara w Hiszpanii, słynne z produkcji maszyn do pisania przemysłowe miasto Ivrea we Włoszech oraz grupa wulkanicznych szczytów Chaine des Puys we Francji.

Wśród nowych miejsc na Liście światowego dziedzictwa UNESCO znalazły się także zabytki, takie jak: największa oaza na świecie – Al-Ahsa Oasis w Arabii Saudyjskiej, starożytne miasto Qalhat w Omanie, struktury megalityczne w Göbekli Tepe w Turcji, ukryte miejsca związane z kultem chrześcijańskim w regionie Nagasaki w Japonii, buddyjski monaster Sansa zlokalizowany na południu Półwyspu Koreańskiego, krajobraz archeologiczny Sassanid w regionie Fars w Iranie, ruiny kamiennej osady Thimlich Ohinga w Kenii, budynki w stylu wiktoriańskim i art déco w Mumbaju w Indiach, góry Barberton Makhonjwa w Południowej Afryce, Fanjingshan w Chinach, park narodowy Chiribiquete w Kolumbii, leśny krajobraz Pimachiowin Aki w Kanadzie oraz rezerwat Tehuacán-Cuicatlán Valley w Meksyku, znany z gęsto rosnących kaktusów kolumnowych.

Lista światowego dziedzictwa została utworzona w trakcie 17 spotkania przedstawicieli UNESCO, które odbyło się 16 listopada 1972 r. w Paryżu. Rozporządzenie weszło w życie 17 grudnia 1975 r. i od tej pory Lista stale poszerza się o kolejne obiekty szczególnie istotne z punktu widzenia dziedzictwa kulturowego lub naturalnego.

Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.