Wiadomości OZE Analiza ekonomiczna inwestycji w elektrownię wiatrową. Część III 27 września 2015 Wiadomości OZE Analiza ekonomiczna inwestycji w elektrownię wiatrową. Część III 27 września 2015 Przeczytaj także Energia wiatrowa Małe wiatraki przydomowe – czy to się opłaca? Rząd zainicjował wart 400 milionów złotych program wsparcia dla przydomowych elektrowni wiatrowych. Czy udzielane dofinansowanie okaże się jednak opłacalne dla prosumentów? Budownictwo Badacze PW sprawdzą samowystarczalność budynku swojej uczelni Nowy projekt naukowców z Politechniki Warszawskiej to badanie efektywności energetycznej budynków “na żywym organizmie”. Obiekt, który będzie służył jako modelowa budowla, nie powstał bowiem specjalnie na potrzeby projektu. Zespół z PW zbada potencjał samowystarczalności energetycznej budynku, który na co dzień służy setkom studentów i wykładowców – chodzi o siedzibę Wydziału Inżynierii Materiałowej PW. Omówiliśmy już kwestię nakładów inwestycyjnych oraz kosztów ponoszonych podczas eksploatacji elektrowni wiatrowej. W trzeciej części artykułu chcemy przedstawić przychody i zyski z działania siłowni wiatrowej. Ich wielkość zależy od formy wsparcia oraz mocy zainstalowanej, a także od przeznaczenia generowanej energii. Reklama Pod pojęciem przychodu kryją się wszelkiego rodzaju korzyści finansowe związane z pozyskiwaniem energii z wiatru. Nie będą to zatem jedynie środki pochodzące ze sprzedaży energii elektrycznej, ponieważ – w zależności od koncepcji wykorzystania energii wiatru – przychodami można również nazwać oszczędności w zakupie energii, która miałaby służyć utrzymaniu bądź uruchomieniu innej działalności. Biorąc pod uwagę przeznaczenie produkowanej energii z wiatru, przychody można rozpatrywać na kilka sposobów. W sytuacji kiedy właściciel elektrowni generuje energię elektryczną z przeznaczeniem na sprzedaż, przychód będzie stanowił iloczyn całkowitej wytworzonej energii i ceny za kilowatogodzinę. Jeśli natomiast inwestor za pomocą siłowni wiatrowej produkuje energię elektryczną na potrzeby własne do zasilania urządzeń w obrębie gospodarstwa, przychód będzie równy oszczędności, jaka powstanie przez obniżenie rachunków za energię elektryczną. Tym razem będzie to iloczyn całkowitej wyprodukowanej na potrzeby własne energii i ceny zakupu energii. W przypadku kiedy turbina generuje energię, której ilość przekracza zapotrzebowanie, wówczas nadwyżki mogą być sprzedawane i całkowity przychód jest sumą zysku ze sprzedaży i oszczędności na darmowej energii dla gospodarstwa domowego. Popularne jest, szczególnie na wsiach, montowanie niewielkich turbin wiatrowych w celu napędzania pomp oraz zasilania grzałek do podgrzewu wody. Wówczas przychodem są poczynione oszczędności, które wbrew pozorom mogą być ogromne. Pompy często pracują całymi dniami, np. nawadniając pola czy sady w okresach niedoboru deszczu, co generowałoby olbrzymie rachunki za elektryczność. Poprzez turbiny zasilane są również grzałki podgrzewające całe zbiorniki z wodą, np. do podlewania warzyw, co także generuje spore oszczędności w portfelu inwestora. Nie tylko odnotowuje on niższe rachunki, ale również może wzbogacić się dzięki wcześniejszym zbiorom niektórych gatunków, które są droższe przed sezonem. W obecnie panujących warunkach odsprzedaży, bardziej opłacalne jest właśnie takie pożytkowanie produkowanie energii niż jej sprzedaż. Całkowity przychód z działania elektrowni wiatrowej oblicza się jako kumulację przychodów w poszczególnych latach jej eksploatacji. Zakładając n jako liczbę lat użytkowania turbin, można ten całkowity przychód policzyć z następującej zależności: P=Σni=1Pi gdzie: Pi – przychód w i-tym roku eksploatacji. Zysk natomiast jest różnicą pomiędzy wszystkimi kosztami oraz przychodami. Zysk netto podczas jednego roku eksploatacji turbiny wiatrowej przedstawia następujący zapis: Zi = Pi – Ei – Ai – PDi gdzie: Ei – koszty eksploatacyjne w i-tym roku; Ai – odpisy amortyzacyjne w i-tym roku (wartość ta będzie różna od zera tylko w wypadku, gdy inwestor jest podmiotem gospodarczym naliczającym amortyzację urządzeń będących środkami trwałymi); PDi – wysokość opłacanego w i-tym roku podatku dochodowego z uwzględnieniem wszystkich obowiązujących warunków prawnych. Mając zatem wszystkie niezbędne dane możemy powrócić do wzoru z pierwszej części artykułu, aby przypomnieć wyliczenie czasu zwrotu inwestycji: TZ=NI/n*Σni=1(Ai+Zi) To jednak nie koniec jeśli chodzi o kwestię zysków. Na opłacalność projektów wiatrowych znaczący wpływ ma bowiem system wsparcia odnawialnych źródeł energii. W przypadku systemu taryf gwarantowanych cena, którą przedsiębiorstwa energetyczne płacą wytwórcom, zostaje ustalona przez regulatora, a rynkowi pozostawia się decyzję, co do wielkości wytworzonej energii ze źródeł odnawialnych. Do końca tego roku obowiązuje jeszcze system zielonych certyfikatów, jednak przejście na FiT od 1 stycznia 2016 r. było dyktowane przez konieczność większej stabilizacji systemu wsparcia tak, aby dawał on lepszą podstawę do podejmowania decyzji inwestycyjnych w długim okresie. Zgodnie z nowymi zasadami, od stycznia 2016 r. osoba fizyczna produkująca prąd w mikroinstalacji OZE o mocy do 3 kW uzyska 75 groszy za kilowatogodzinę przez 15 lat. A jeśli moc instalacji wynosi od 3 do 10 kW – 65 groszy. Z kolei właściciele instalacji o mocy powyżej 10 kW mogą liczyć na odsprzedaż energii po cenie hurtowej z poprzedniego kwartału. Jednak stawki te obowiązują jedynie dla instalacji uruchomionych w pierwszym roku działania ustawy. Minister Gospodarki zapowiedział, że w kolejnych latach będą ustalane nowe stawki na kolejne 15 lat (nie dłużej niż do 2035 roku). Ponadto ceny gwarantowane będą obowiązywały do momentu, gdy łączna moc oddawanych do użytku źródeł o mocy poniżej 3 kW nie przekroczy 300 MW, a dla instalacji o mocy 3 – 10 granicę rozwoju ustawiono na poziomie 500 MW. Dzięki nowelizacji ustawy o OZE będzie to monitorował Urząd Regulacji Energetyki. Są to działania, które zmierzają do rozwoju energetyki rozproszonej w naszym kraju. Zainteresowani budową własnej elektrowni mogą skorzystać z rozwiązania oferowanego przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej – program Prosument. Obecnie na budowę mikroinstalacji można dostać 40 proc. bezzwrotnej dotacji (od 2016 r. będzie to 30 proc.), a resztę sfinansować z preferencyjnego kredytu o oprocentowaniu zaledwie 1 proc. Na dofinansowanie prosumentów przeznaczono 160 mln złotych do 2018 r. Jednak ten rodzaj wsparcia automatycznie dyskwalifikuje inwestora z możliwości odsprzedaży energii po cenach gwarantowanych, uzyskuje on natomiast wsparcie w postaci systemu net-metering, w którym oddane do sieci nadwyżki można odebrać na potrzeby własne w innym terminie. Dzięki temu możliwe jest pokrycie 100-proc. zapotrzebowania energetycznego gospodarstwa z energii OZE, co przekłada się na oszczędności. Jednak, mimo usilnych starań, nie da się wyliczyć dokładnego przychodu z funkcjonowania elektrowni wiatrowej. Należy zaznaczyć, iż produkcja i sprzedaż energii jest wypadkową wielu zmiennych w tym faktycznych warunków wiatrowych, liczby dni przestoju, warunków zawartych w umowie przyłączeniowej i sprzedażowej oraz cen energii elektrycznej. Na podstawie danych rynkowych w zakresie analiz wietrzności przeprowadzanych w Polsce minimalna produktywność farmy wiatrowej pozwalająca na uzyskanie dodatniej rentowności wynosi 2 000 MWh rocznie na 1 MW zainstalowanej mocy. Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.