Eksperci oceniają, że wytypowane podmorskie struktury geologiczne na Bałtyku mogą w przyszłości pomieścić znaczące ilości CO₂ z polskiego przemysłu energochłonnego. W związku z rosnącym zainteresowaniem technologią CCS oraz zmianami w regulacjach offshore pojawia się realna szansa na rozwój podmorskich magazynów CO₂ w Polsce, wpisujących się w globalny trend wykorzystania morskich formacji geologicznych.

Technologia CCS nabiera znaczenia

Świat coraz intensywniej sięga po technologie wychwytywania i składowania dwutlenku węgla (CCS), a pierwszy w historii raport London Register of Subsurface CO₂ Storage pokazuje, jak dynamicznie rośnie globalne magazynowanie CO₂. Dokument, przygotowany przez konsorcjum ekspertów z Imperial College London, MIT oraz Stanford University zestawia dane z operacyjnych projektów od 1996 roku i ujawnia, że łączna ilość zmagazynowanego pod ziemią dwutlenku węgla przekroczyła 383 miliony ton – tyle, ile generują roczne emisje około 81 milionów samochodów osobowych. Rekordowy był rok 2023, z 45,2 mln ton CO₂ wprowadzonych do podziemnych formacji, a rosnące znaczenie projektów offshore, wykorzystujących podmorskie złoża i istniejącą infrastrukturę naftową, otwiera perspektywy również dla Polski, która przygotowuje pierwsze lokalizacje do magazynowania dwutlenku węgla na Bałtyku.

Rząd wspiera polski offshore, ale brakuje inżynierów. Czy warto pracować w energetyce morskiej?

Magazynowanie CO₂ na świecie

Technologia CCS odgrywa coraz większą rolę w projektach morskiej energetyki wiatrowej, wykorzystując podwodne formacje geologiczne. Choć większość istniejących globalnych projektów wciąż zlokalizowana jest na lądzie, kluczowe inicjatywy na dnie mórz są w fazie rozwoju lub już zostały w pełni uruchomione, zwłaszcza w rejonach bogatych w złoża naftowe, jak np. Morze Północne. Oczyszczone z ropy lub gazu struktury geologiczne uchodzą dziś za lokalizacje z największym potencjałem do magazynowania CO₂.

Przykłady projektów offshore wykorzystujących technologię CCS to m.in. chiński CNOOC w Pearl River Mouth Basin oraz brazylijski Santos Basin Pre-Salt, gdzie w 2023 roku wtłoczono 13 mln ton CO₂ pod dno Atlantyku. W Europie realizowany jest projekt Northern Lights na norweskim szelfie kontynentalnym – pierwsza na świecie otwarta infrastruktura do transportu i składowania dwutlenku węgla dla przemysłu europejskiego, obejmująca podziemne formacje solankowe na głębokości 2600 m pod dnem Morza Północnego, z roczną pojemnością 1,5 mln ton CO₂. Globalnie w 2023 roku działało już ponad 700 projektów CCS.

Polskie projekty CCS

Również Polska zaczyna rozwijać projekty podmorskich magazynów dwutlenku węgla. Według dr inż. Adama Wójcickiego z Państwowego Instytutu Geologicznego krajowy potencjał geologiczny pozwala zaspokoić potrzeby dużej części krajowego przemysłu, przy czym obecne przepisy regulowane przez prawo geologiczne, górnicze i rozporządzenia lokalne, umożliwiają składowanie wyłącznie pod dnem Bałtyku. Ekspert podkreśla, że konieczne są regulacje umożliwiające magazynowanie w Polsce również na lądzie. Dla krajowego przemysłu energochłonnego, w tym producentów stali, cementu czy chemikaliów, CCS staje się jedną z niewielu realnych opcji redukcji procesowych emisji dwutlenku węgla, których nie da się ograniczyć innymi metodami.

Polskie projekty już teraz włączają technologię CCS do strategii dekarbonizacji. W marcu 2025 roku Orlen podpisał współpracę z firmą Equinor w sprawie analizy potencjału magazynowania i wychwytywania CO₂ na terenie naszego kraju. Biorąc pod uwagę rosnące znaczenie offshore w polskiej energetyce odnawialnej, Bałtyk jest analizowany nie tylko jako obszar rozwoju offshore wind, lecz także potencjalna lokalizacja podmorskich magazynów CO₂.

Polskie offshore szansą dla technologii CCS?

Nowelizacja ustawy offshore, podpisana niedawno przez prezydenta Karola Nawrockiego pokazuje, że Polska konsekwentnie tworzy ramy prawne sprzyjające rozwojowi technologii niskoemisyjnych i transformacji energetycznej. Usprawnienie procedur inwestycyjnych i wprowadzenie większej przejrzystości dla projektów OZE, w tym dla morskich farm wiatrowych, tworzy możliwości również dla rozwoju technologii CCS na Morzu Bałtyckim. W połączeniu z globalnym boomem na magazynowanie CO₂ i rosnącym znaczeniem projektów offshore na całym świecie, nowe regulacje mogą przyspieszyć wdrożenie CCS w Polsce. 

Nowe inwestycje na Bałtyku, budowa turbin i zwiększanie mocy wiatrowej tworzy korzystny obszar, by wykorzystać dno morskie jako naturalny magazyn dla gazów cieplarnianych. Dzięki temu Polska może wzmocnić swoją pozycję w regionie jako kraj rozwijający technologie podmorskiego magazynowania CO₂ jednocześnie wspierając cele klimatyczne i transformację energetyczną przemysłu.

Zobacz też: Silniejsze wiatry na Bałtyku. Czy Polska powinna budować turbiny offshore klasy II?

Źródła: Portal Morski, Gospodarka Morska, gov.pl, ISR, PAP, Komisja Europejska

Fot: Canva

Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.