Zespół badaczy z Helmholtz Zentrum Berlin i Uniwersytetu w Poczdamie poddał obserwacji perowskit i jego warstwę transportową. Naukowcy opracowali technikę wykorzystującą precyzyjną fotoluminescencję do obserwacji tego ogniwa słonecznego i wykrywania jego defektów.

Badacze za pomocą fotoluminescencji wykryli, w jaki sposób reaguje ogniwo peroskitowe na laserowe źródło światła. To pokazało, które obszary i jakie defekty powodują największe straty jego wydajności. Okazało się, że za znaczący procent strat odpowiedzialny jest interfejs pomiędzy absorberem perowskitu a warstwami transportowymi ładunku. Badania– „Wizualizacja i tłumienie rekombinacji międzyfazowej dla wysokowydajnych ogniw słonecznych perowskitowych z dużymi powierzchniami”, zostały opublikowane w czasopiśmie „Nature Energy”.

„Ta metoda pomiaru w naszym laboratorium jest tak precyzyjna, że ​​możemy określić dokładną liczbę emitowanych fotonów”, wyjaśnia Thomas Unold, zastępca szefa działu Struktury i Dynamiki Materiałów HZB. „Byliśmy w stanie obliczyć straty w każdym punkcie komórki i tym samym ustalić, że najbardziej szkodliwe defekty są zlokalizowane na styku między warstwą absorbera perowskitu i warstwami transportu ładunku”.

Na podstawie badań zespół był w stanie opracować ogniwa perowskitowe o powierzchni 1 cm² z 19,83% certyfikowanej wydajności, stabilizowanej mocą wyjściową, z wysokim VOC (1,13 V) i rekordowym współczynnikiem wypełnienia (> 81%). Efekt ten osiągnięto za pomocą wstawienie ultracienkich warstw.

źródło: Uniwersytet w Poczdamie, PV Magazine