Rosyjski Kommersant poinformował, że naukowcy Państwowego Uniwersytetu Badawczego w Moskwie opracowali nową metodologię oceny potencjału odnawialnych źródeł energii. Jak wynika z ich wyliczeń zamiana tradycyjnych źródeł energii w Rosji (spalanie paliw kopalnych) na energetykę słoneczną i wiatrową może pozwolić na zaoszczędzenie ok. 40 mld ton paliwa umownego i zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych o 80 mld ton.

Reklama

Na świecie w praktyce potencjał OZE jest określany w trzech aspektach: ogólnym (teoretycznym), technicznym oraz ekonomicznym. Naukowcy z moskiewskiego uniwersytetu włączyli to swoich wyliczeń dodatkowe kwestie:

• paliwową (określenie potencjału OZE w tonach paliwa umownego),
• energetyczno-cieplną (wyrażanie ilości energii cieplnej w Gcal, którą można pozyskać poprzez przetworzenie w ciepło energii wygenerowanej przez OZE oraz odpowiednio zaoszczędzić energię cieplną, która powstaje w wyniku spalania paliw organicznych),
• elektroenergetyczny (pokazuje ile energii elektrycznej można wygenerować, a także ile można zaoszczędzić na produkcji energii produkowanej w tradycyjny sposób),
• potencjał bazy surowcowej (pokazuje ile można zaoszczędzić paliw kopalnych),
• ekologiczny (szacowanie wielkości emisji gazów cieplarnianych do atmosfery)

Wykorzystanie tych parametrów przy obliczaniu potencjału OZE wyraźniej pokazuje zalety stosowania tego rodzaju źródeł energii. Jak zauważa Kommersant, zastosowanie opisywanej metodologii nie było jednak proste. Na przykład dla oceny potencjału w Rosji potrzebne były dane dotyczące nasłonecznia obszarów w zależności od pory dnia i częstotliwości występowania wiatru i to w bardzo dużej skali kartograficznej. Dane z sieci meteorologicznych, aerologicznych oraz tych badających stopień promieniowania słonecznego, które były od siebie znacznie oddalone okazały się niewystarczające. Dlatego też jako informacje wyjściowe wykorzystano dane NASA dotyczące aktywności słonecznej oraz wiatrowej, które zapewniły jednolite wskaźniki co 10 stopni szerokości i długości geograficznej.

Ponadto rosyjscy uczeni opracowali swoją metodykę oceny efektywności turbin wiatrowych o różnych specyfikacjach. Pozwala ona na podstawie charakterystyki wiatru na wysokości 50 m ocenić wolumen produkowanej energii dla wszystkich klas turbin i ich wysokości. Weryfikacja danych dokonała niemiecka firma inżynieryjna na podstawie monitoringu ruchu wiatru w jednym z rosyjskich regionów. Informacje były zbierane przez 18 miesięcy z wykorzystaniem 70-metrowych masztów.

Wyliczenia na podstawie nowej metodyki pokazały, że największe perspektywy dla rozwoju energetyki wiatrowej w Rosji są na terenach Południowego i Północno-Kaukaskiego Okręgu Federalnego, na znajdujących się za kołem polarnym obszarach Północno-Zachodniego, Uralskiego, Syberyjskiego i Dalekowschodniego Okręgu Federalnego, a także strefy przybrzeżne północno-wschodniej części kraju, Kamczatki oraz Sachalinu.

W przypadku energetyki słonecznej to zdaniem naukowców najbardziej perspektywicznymi obszarami dla jej rozwoju są południowe-zachodnie tereny Rosji – Kałmucja, kraj Stawropolski i Krasnodarski, a także obwody: rostowski, wołogradzki, astrachański. Po za tym ten rodzaj energii można opłacalnie pozyskiwać również na Ałtaju, w kraju Przymorskim, w Buriacji oraz w obwodzie czytyjskim.

Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.