Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOR) wraz z norweską spółką NBT AS i francuską Total Eren planują budowę farmy wiatrowej na terenie zalewu Sywasz, obwód Chersoński, wschodnia Ukraina.

Reklama

W obwodzie Chersońskim, na leżącym nad granicą z Krymem zalewie Sywasz, powstanie największa na Ukrainie farma wiatrowa. Umowa ramowa o rozbudowie niewielkiej i już istniejącej farmy wiatrowej o mocy 3 MW została podpisana końcem stycznia tego roku w Davos.

W inwestycję zaangażowany jest Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju oraz dwie prywatne spółki – norweska NBT AS i francuska Total Eren, spółka-córka francuskiego giganta energetycznego Total S.A. Ze strony ukraińskiej umowę podpisał prezydent kraju, Petro Poroszenko. W uzasadnieniu umowy wskazuje się na potrzebę zmniejszenia wydobycia i zużycia węgla oraz węglowodorów w energetyce w celu ochrony środowiska.

Zaangażowanie się UE i Francji w projekt było pewnym zaskoczeniem dla obserwatorów, w odróżnieniu od zaangażowania Norwegów. Spółka NBT AS już w kwietniu zeszłego roku wykupiła ukraińską spółkę SywaszEnergoProm, a we wrześniu podjęła rozmowy z rządem Ukrainy, wyrażając chęć poważnej rozbudowy instalacji. W planach wskazano budowę 67 turbin, co pozwoli zwiększyć moc z 3 MW do 250 MW. Stawiałoby to farmę na Sywasz wśród największych w Europie.

Koszt całej inwestycji jest szacowany łącznie na 350 mln lub 369 mln euro. Z tej kwoty 75 mln ma pochodzić z udzielonego przez EBOR kredytu, a pozostałą część pokryją Norwegowie i Francuzi w zamian za narzut w postaci „zielonej taryfy”. Jak wskazują w swojej dość sceptycznej analizie eksperci z platformy „LIGA.net”, jest on bardzo korzystny dla inwestorów i najwyższy w całej Europie. Dodatkowym problemem dla ukraińskiej gospodarki jest jego sztywne związanie z kursem euro i spowodowane tym wahania.

Dlaczego Ukraina?

Innym powodem, dla którego NBT AS zainteresowało się SywaszEnergoProm i obsługiwanym przez tę spółkę obiektem, najprawdopodobniej był fakt, że spółka ta jako podmiot ukraińskiego prawa gospodarczego uzyskała prawo do  użytkowania 1300 ha terenu wokół pierwotnej instalacji (w formie dzierżawy wieczystej) i zgodę na wykorzystanie go w celu dalszej rozbudowy. Zarówno w postaci turbin wiatrowych, jak i paneli fotowoltaicznych, co daje inwestorom bardzo szerokie możliwości, a dla podmiotu zagranicznego mogłoby być kłopotliwe.

Dyrektor generalny NBT AS, Joar Viken, zapewnił stronę ukraińską, że jego firma posiada zaplecze finansowe i techniczne, które może przełożyć się na dodatkowe 700-800 MW  mocy z odnawialnych źródeł energii.

Pomimo faktu, że według EBOR inwestycja na terenie zalewu Sywasz wyniesie Ukrainę na miejsce regionalnego lidera pod względem udziału OZE w miksie energetycznym, to planowana budowa spotkała się z chłodnym odbiorem ze strony niezależnych ukraińskich komentatorów. Podkreślają oni chaos informacyjny dotyczący ostatecznej mocy instalacji, ponieważ w ciągu kilku miesięcy opublikowano kilka oficjalnych komunikatów dotyczących przyszłej inwestycji, natomiast w każdym wskazywano inne dane. Stąd np. niebagatelne rozbieżności co do kosztów całej inwestycji i wskazany przedział pomiędzy 350 mln a 369 mln euro. Brak zaufania komentatorów wzbudza również brak klarownego objaśnienia dotyczącego kosztów, jakie poniesie Ukraina i ukraińscy odbiorcy w wyniku podpisanej umowy oprócz „zielonej taryfy”.

Sytuacja wokół inwestycji rozbudza coraz bardziej obawy o kondycję całej ukraińskiej energetyki i bezpieczeństwa energetycznego kraju. Jak wskazuje Konstantin Czyżyk, menedżer Państwowej  Rady Inwestycyjnej (Национальный инвестиционный совет), OZE na terenie Ukrainy stanowi 1,9% miksu energetycznego, a jednocześnie generuje 9% wszystkich państwowych wydatków na energię elektryczną.

źródła: liga.net, rosbalt.ru

Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.