Wiadomości OZE Pada śnieg, pada śnieg… z plastikiem 12 września 2019 Wiadomości OZE Pada śnieg, pada śnieg… z plastikiem 12 września 2019 Przeczytaj także Energia jądrowa Koniec 40-letniego zakazu? Dania rozważa powrót do atomu Po czterech dekadach zakazu wykorzystywania energetyki jądrowej w skandynawskim kraju, toczą się polityczne dyskusje by dokonać ponownego przełomu w polityce energetycznej. Rząd Dani w zeszłym tygodniu ogłosił, że rozpocznie analizę wykorzystania SMR-ów, jako uzupełnienia dla imponującej w tym kraju produkcji OZE. Energia jądrowa Najwięksi gracze chcą potrojenia mocy atomu – wśród nich spółka Orlenu Amazon, Google, Meta i inne duże firmy energetyczne podpisały zobowiązanie do potrojenia globalnej mocy elektrowni jądrowych do 2050 roku. Deklaracja została ogłoszona podczas konferencji CERAWeek 2025 w Hudson, a jednym z sygnatariuszy jest Orlen Synthos Green Energy (OSGE). Przełom dla polskich SMR-ów? Naukowcy zbadali w Arktyce wodę pochodzącą ze stopniałego śniegu i byli zszokowani skalą zanieczyszczeń. Okazało się, że na 1 litr wody przypada ponad 10000 drobinek mikroplastiku. Pochodzą one m.in. z opon gumowych, włókien syntetycznych, farb i lakierów. Reklama Arktyka jest (a przynajmniej do niedawna była) postrzegana jako jedno z ostatnich dziewiczych, niezanieczyszczonych miejsc na planecie. Badania szwajcarsko-niemieckie pokazują, że mija się to z prawdą. Jest gorzej niż sądzono. Nawet Arktyka nie jest wolna od plastiku Ponad 10000 drobinek plastiku na 1 litr wody to wynik, który zaskoczył samych naukowców.– Spodziewaliśmy się pewnego zanieczyszczenia, ale znalezienie tak wielu mikroplastików było prawdziwym szokiem – stwierdził Dr Melanie Bergmann. To jednocześnie oznacza, że nawet w rejonie arktycznym ludzie oddychają powietrzem z mikroplastikami, chociaż związane z tym implikacje zdrowotne pozostają niejasne. – Nie wiemy, czy tworzywa sztuczne będą szkodliwe dla zdrowia ludzi, czy nie. Ale musimy lepiej dbać o to, jak traktujemy nasze środowisko – dodał Bergmann. Badania przeprowadzono w Svalbard, norweskiej prowincji w Arktyce. Mikroplastik z definicji obejmuje cząsteczki o frakcji poniżej 5 mm. Ten przebadany w Svalbard pochodzi m.in. z opon gumowych, włókien syntetycznych, farb i lakierów. Cząsteczki są przenoszone przez wiatr, a następnie transportowane na duże odległości w atmosferze. Następne są „wypłukiwane” przez opady. Dokładny mechanizm, który zapewnia tak dużą mobilność, nie jest jeszcze do końca poznany. Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie „Science Advances”. Mikroplastik w wodzie pitnej? Według WHO nie ma się czego bać Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.