Liczba afrykańskich nosorożców czarnych w ciągu ostatnich sześciu lat wzrosła o kilkaset osobników. Gatunek, który niemal wyginął przez kłusowników, powoli się odradza.

Starania podejmowane w celu uratowania nosorożca czarnego przed wyginięciem wreszcie przynoszą wymierne efekty. Od 2012 roku do 2018 roku populacja tego gatunku zwiększyła się z 4 845 do około 5 630 osobników. Roczną stopę przyrostu populacji szacuje się na 2,5%. 

Działania zapobiegające wyginięciu nosorożców czarnych obejmują przenoszenie niektórych osobników do nowych lokalizacji, a także wzmożoną ochronę tych zwierząt przed kłusownikami poprzez intensywniejsze działania organów ścigania. Jednak Grethel Aguilar, dyrektor generalny Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody podkreśla, że działania te będą kontynuowane: 

– Powolne odnawianie się populacji jest świadectwem ogromnych wysiłków poczynionych w tych krajach. [Ale] nie ma miejsca na samozadowolenie, ponieważ kłusownictwo i nielegalny handel pozostają poważnymi zagrożeniami. Konieczne jest kontynuowanie działań na rzecz walki z kłusownictwem i intensywne, proaktywne zarządzanie populacją, przy wsparciu podmiotów krajowych i międzynarodowych ‒ powiedział Aguilar.

Zła sytuacja nosorożców białych

Perspektywy dla innych afrykańskich gatunków nosorożców są jednak wciąż niepokojące. Według Czerwonej Księgi Gatunków zagrożonych, która została opublikowana 19 marca, białe nosorożce są liczniejsze w Afryce, ale IUCN klasyfikuje je jako prawie zagrożone. W ostatnich latach, ze względu na wysoki poziom kłusownictwa w południowoafrykańskim parku narodowym Kruger ich sytuacja znacząco się pogorszyła. Nosorożce białe mają większe rogi niż ich ciemni krewni, przez co stanowią dla kłusowników atrakcyjniejszą zdobycz.

Źródło: ekologia.pl